شاید تا به حال در طول مدت زندگی زناشویی شما، این سوال از ذهنتان عبور کرده باشد “با همسرم، نمی توانم راحت حرف بزنم!”
یکی از اصول زندگی مشترک این است که همسران در مقام هم وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند تا در کنار یکدیگر بتوانند آرامش را تجربه کنند. لازمه ی داشتن جامعه سالم و همراه آرامش، در درجه اول این است که خانواده های سالم و پر از آرامش داشته باشد. یکی از مهم ترین نهادهای اجتماع که تاثیر زیادی در جامعه دارد، خانواده است. هر اتفاقی چه خوب و چه بد، در خانواده رخ بدهد، تاثیر خود را مستقیم یا غیر مستقیم بر جامعه وارد می کند. بنابراین باید مهارت های ارتباط همسران و یا ارتباط والد- فرزندی را یاد بگیریم تا بتوانیم از سلامت و آرامش روان برخوردار باشیم. یکی از مهم ترین مهارت ها، مهارت گفت و گو است که خود بر چند قسمت تقسیم می شود. مهارت های گوش دادن، صحبت کردن و گفت و گو.
مهارت گوش دادن
یکی از مهم ترین مهارت هایی که لازم و واجب است که همسران یاد بگیرند، مهارت گوش دادن است. اگر من با تمام وجود به صحبت های همسرم گوش بدهم، در واقع به او می فهمانم که ” برای من مهم هستی، دوست دارم نیازت را بشناسم و برآورده نمایم”. هنگامی که همسران با اصول به حرف های یکدیگر گوش بدهند، تقریبا نصف راه را برای رسیدن به صمیمیت طی کرده اند. گوش دادن اساسی نیازمند رعایت پیش زمینه هایی است.
قدم اول:
قدم اول برای گوش دادن اساسی، این است که موانع گوش دادن را شناسایی کنیم. به این معنا که ابتدا به شناخت نسبت به این مساله برسیم که چه اتفاقی می افتد تا باعث می شود نتوانیم به حرف های همسرمان گوش بدهیم؟ در زیر این موانع به صورت مختصر ذکر می شود.
فالگیر نشوید
از مهم ترین عواملی که منجر به عدم گوش دادن می شود این است که، همسران نسبت به حرف، قصد و نیت همدیگر ذهن خوانی می کنند و حرف ها را همان گونه که خودشان می خواهند برداشت می کنند و صحت و سقم آن را از طرف مقابلشان نمی پرسند.
فیلتر نکنید
در این حالت همسران فقط به آن قسمت از حرف های همسرشان گوش می دهند که به نفع شان است.
فقط بشنوید
برخی مواقع بزرگترین مشکل همسران این است که به حرف های یکدیگر گوش می دهند که در نهایت یکدیگر را نصیحت کنند و پند و اندرز بدهند.
در خیالات سیر نکنید
زمان هایی اتفاق می افتد که ما به فکر مسایل مختلف می افتیم و نمی توانیم به صحبت های همسرمان گوش بدهیم.
حواس پرتی های امروزی
مسایلی از قبیل مجله، اینترنت، تلویزیون، موبایل و مشکلات جسمی و روانی، می توانند از عواملی باشند که ذهن همسران را به خود مشغول کرده و مانع از گوش دادن صحیح بشوند.
اگر شما در ارتباط با همسرتان از موانع بالا استفاده می کنید، حتما و قطعا باید با تمرین کردن آنها را از بین ببرید.
قدم دوم:
بعد از شناخت موانع گوش دادن صحیح، باید ۳ اصل را در گفت و گو، رعایت کنیم.
۱- شفاف سازی
۲- خلاصه کردن
۳- بازخورد
در یک گفت و گوی صحیح همسران حتما باید مهارت های گوش دادن را یاد بگیرند. اگر ۳ اصل بالا همراه با زبان بدن در یک گفت و گو رعایت شود، همسران می توانند راحت تر به همدیگر گوش بدهند و به صمیمیت برسند.
اصل اول: شفاف سازی هست. یعنی هنگامی که همسران با یکدیگر صحبت می کنند نسبت به قسمت هایی که برایشان ایجاد ابهام کرده است، از همدیگر سوال بپرسند و ابهامات خود را بر طرف نمایند.
اصل دوم: خلاصه کردن است. حتما باید حرف هایی که بین همسران رد و بدل می شود در ذهنشان خلاصه شود.
اصل سوم: بازخورد است. یعنی خلاصه حرف های طرف مقابلمان را به او بیان کنیم.
با رعایت این ۳ اصل به همسرمان می توانیم بفهمانیم که برایش ارزش و اهمیت قایل هستیم و حاضریم به حرفهایش گوش بدهیم.
زبان بدن
در بالا ذکر شد که باید همراه ۳ اصل اساسی، زبان بدن را هم هدایت کنیم. ما علاوه بر این که با گوش هایمان گوش می کنیم، باید با دیگر اعضای بدنمان هم گوش کردن را نشان دهیم.
اصول گوش دادن با زبان عبارتند از:
۱- شنونده به همان حالتی که گوینده است قرار بگیرد.
۲- شنونده حتما سرش را تکان بدهد. این تکان دادن سر به معنای تایید و تصدیق حرفهای طرف مقابلمان نیست و فقط به معنای این است که حواسم به حرفهایت هست.
۳- به حالت گشوده و با لبخند باشیم.
۴- دست به سینه ننشینیم.
در گفت و گو ، یکی از همسران گوینده و دیگری شنونده است
مهارت صحبت کردن
دو اصل مهم و اساسی و کاربردی در صحبت کردن همسران وجود دارد.
۱- هیچ گاه از فاعل تو در ابتدای جمله استفاده نکنید.
۲- در ابتدای جملات از فاعل من استفاده کنید.
به جای این جمله:
تو همیشه دیر به منزل می آیی و من را عصبانی می کنی!
بهتر است بگوییم:
من از این که دیر به خانه می آیی احساس ناراحتی می کنم.
وقتی ما جمله را با تو شروع می کنیم در واقع حس سرزنش کردن و یا مقصر دانستن را در همسرمان ایجاد می کنیم و به تبع این حس، همسرمان تمایلی به گوش دادن به مابقی صحبت های ما را ندارد.
گفت و گو
در گفت و گو ، یکی از همسران گوینده و دیگری شنونده است. هر کدام در مقام خود باید وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهند تا یک گفت و گوی همراه با آرامش را بتوانند تجربه کنند. پیشنهاد می شود برای بحث های چالشی زندگیتان، از تکنیک پنج دقیقه استفاده کنید. به این معنا که همسران در یک موقعیت مکانی و زمانی مناسب شروع به صحبت نسبت به یک مساله مهم زندگیشان بکنند. در این حالت هر یک از همسران مدت زمان مشخصی را صحبت می کنند.
بهتر است که این زمان به صورت هر ۵ دقیقه برنامه ریزی بشود. خانم پنج دقیقه نسبت به موضوع مورد نظر صحبت کند و آقا هم همینطور و بعد دوباره نوبت خانم و بعد آقا. اینقدر این کار ادامه می یابد تا همسران بتوانند مشکلشان را مدیریت کنند. این تکنیک در صورتی که در آن اصول مربوط به گوش دادن فعال و پویا رعایت شود، بسیار موثر می باشد.
لحظه تحویل سال ۹۵
لحظه تحویل سال ۹۵ + آیین های نوروز در اسلام
در این قسمت از جزقل لحظه تحویل سال ۹۵ + آیین های نوروز در اسلام را برای شما عزیزان قرار داده ایم.
کوروش کبیر نخستین پادشاهی بود که به نوروز رسمیت داد. او در سال ۵۳۴ پیش از میلاد دستور داد ترفیع نظامیان، سان دیدن از سربازان،عفو مجرمان، پاکسازی محیط زیست در این روزها باشد.
لحظه تحویل سال ۱۳۹۵
بر اساس اعلام مرکز ژئوفیزیک دانشگاه تهران، لحظه تحویل سال ۱۳۹۵ هجری شمسی به ساعت رسمی ایران، ساعت بسیار زیبا و عجیبی می باشد؛ زمان دقیق برابر است با ساعت ۸ و ۸ دقیقه و ۸ ثانیه (ساعت هشت و هشت دقیقه و هشت ثانیه صبح) روز یکشنبه ۱ فروردین ۱۳۹۵ هجری شمسی می باشد.
به وقت ساعت جهانی لحظه تحویل سال ۱۳۹۵ ساعت ۴ و ۳۲ دقیقه و ۲۲ ثانیه بامداد و در لس آنجلس ساعت ۷ و ۸ دقیقه عصر است.
روز اول فروردین و تحویل سال برابر با ۲۰ مارس ۲۰۱۶ میلادی و ۱۰ جمادی الثانی ۱۴۳۷ هجری قمری بوده و از طرفی سال ۹۵ مطابق با سال ۱۴۰۹۵ اهورایی ، ۷۰۳۸ میترایی آریایی، ۵۷۷۶/۷۷ عبری، ۶۷۶۶/۶۷ آشوری، ۳۷۵۴ زرتشتی، ۲۵۷۵ هخامنشی (شاهنشاهی)، ۲۰۱۶/۱۷ میلادی و ۱۴۳۷/۳۸ هجری قمری می باشد.
همچنین سال ۹۵ کبیسه است.
نوروز
نوروز اولین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با اول فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهنترین جشنهای به جا مانده از دوران ایران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز هم مردم مناطق مختلف ایران، نوروز را جشن میگیرند. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب میشود و در برخی دیگر از کشورها تعطیل رسمی است.
پیدایش نوروز
منشأ و زمان پیدایش نوروز، به درستی معلوم نیست. برپایه برخی افسانه ها ۳۰۰۰ سال پیش در چنین روزی جمشید از کاخ خود در جنوب دریاچه ارومیه (منطقه حسنلوی امروزی) بیرون آمد و شدیدا تحت تاثیر آفتاب درخشان و تازگی و طراوت محیط قرار گرفت و آن روز را نوروز نامید و تصمیم گرفت پس از آن ،هر سال در چنین روزی آیینهای ویژه ی برگزار شود.
در شاهنامه درباره ریشه نوروز چنین آمده است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان، دستور داد تا در آنجا برای او تختی بگذارند و خودش با تاجی زرین بر روی تخت نشست. با رسیدن نور خورشید به تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و آن روز را روز نو نامیدند.
نوروز پیش از اسلام
اما کوروش کبیر نخستین پادشاهی بود که به نوروز رسمیت داد. او در سال ۵۳۴ پیش از میلاد دستور داد ترفیع نظامیان،سان دیدن از سربازان، عفو مجرمان، پاکسازی محیط زیست در این روزها باشد. البته ۴ سال پیشتر هم ،یعنی در ۵۳۸ پیش از میلاد، کوروش پیش از فتح بابل نوروز را در آنجا جشن گرفته بود. در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز نوروز گرامی داشته میشد. در این دوران، جشنهای گوناگونی در طول یک سال برگزار میشد که مهمترین آنها نوروز و مهرگان بود.
برگزاری جشن نوروز در دوران ساسانیان دست کم شش روز طول میکشید و به دو دوره نوروز کوچک و نوروز بزرگ تقسیم میشد. نوروز کوچک یا نوروز عامه به مدت پنج روز، از یکم تا پنجم فروردین برگزار و روز ششم فروردین (خردادروز)، جشن نوروز بزرگ یا نوروز خاصه برپا میشد. در هر یک از روزهای "نوروز عام"، طبقهای از طبقات مردم (دهقانان، روحانیان، سپاهیان ،پیشهوران و اشراف) به دیدار شاه میآمدند و شاه به سخنانشان گوش میداد و برای حل مشکلات آنها دستور صادر میکرد. در روز ششم،شاه حق طبقات گوناگون مردم را ادا کرده بود و در این روز، تنها نزدیکان شاه به حضور وی میآمدند.
در دوران ساسانیان، ۲۵ روز پیش از آغاز بهار، در ۱۲ ستون که از خشت خام برپا میکردند، انواع حبوبات و غلات (برنج، گندم، جو، نخود، ارزن و لوبیا) را میکاشتند و تا روز شانزدهم فروردین آنها را جمع نمیکردند چون معتقد بودند که هر کدام از این گیاهان که بارورتر شود، در آن سال محصول بهتری خواهد داد. در این دوران همچنین متداول بود که در بامداد نوروز، مردم به یکدیگر آب بپاشند. از زمان هرمز اول مرسوم شد که مردم در شب نوروز آتش روشن کنند. همچنین از زمان هرمز دوم، رسم دادن سکه در نوروز بهعنوان عیدی متداول شد.
نوروز پس از اسلام
در دوران سلجوقیان، به دستور جلالالدین ملکشاه سلجوقی تعدادی از ستاره شناسان ایرانی از جمله خیام برای بهترسازی گاهشمار ایرانی گرد هم آمدند. این گروه، نوروز را در یکم بهار (ورود آفتاب به برج حمل) قرار دادند و جایگاه آن را ثابت نمودند. بر اساس این گاهشماری که به تقویم جلالی معروف شد، برای ثابت ماندن نوروز در آغاز بهار، مقرر شد که حدوداً هر چهار سال یکبار (گاهی هر پنج سال یک بار)، تعداد روزهای سال را بهجای ۳۶۵ روز برابر با ۳۶۶ روز در نظر بگیرند.این گاهشماری از سال ۳۹۲ هجری آغاز شد.
در اسلام و بویژهٔ آیین تشیع به نوروز به عنوان روزی خجسته نگاه شده و بر گرامی داشتن آن تأکید شده است. از دیدگاه شیعه نوروز روز ظهور امام زمان است. در حدیثی از امام صادق(ع) آمدهاست:"روز نوروز همان روزی است که خداوند در آن از بندگانش پیمان گرفت که او را پرستش کنند و هیچ چیزی را شریک او ندانند و این که به پیامبران و اولیایش ایمان بیاورند و آن نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرده، و بادهای باردار کننده در آن وزیده است و گلها و شکوفههای زمین آفریده شدهاست و آن روزیست که کشتی نوح (ع) به کوه جودی قرار گرفت و آن روزی است که در آن قومی که از ترس مرگ از خانههای خود بیرون آمدند و آنها هزارها نفر بودند پس خداوند آنها را بمیراند و سپس آنها را در این روز زنده کرد.
آن روزیست که جبرئیل بر پیامبر (ص) فرود آمد و آن همان روزیست که ابراهیم(ع) بتهای قوم خود را شکست و آن همان روزیست که پیغمبر خدا، امیرالمومنین علی(ع) را بر دوش خود سوار کرد تا بتهای قریش را از بالای خانه خدا به پائین انداخت و آنها را خرد کرد…"
جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی (ترکستان چین)، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هند، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل میشود.
آیینهای نوروز
خانه تکانی: از چند روز مانده به پایان سال آغاز میشد و تمام خانه و وسایل آن گردگیری، شستشو و تمیز میشد چون معتقدند ارواح مردگان در روز نخست فروردین به خانه هایشان باز میگردند و اگر اجاق روشن، خانه پاک و آراسته بود شاد میشدند و برای آنها دعا میکردند ولی اگر کثیف و ناپاک بود یا هفت سین نداشت آن خانه را نفرین میکردند و تا سال بعد ناراحت بودند.
حاجی فیروز: از مشهورترین پیکهای نوروزی است که با لباس ویژه خود یعنی پیراهن و شلوار قرمز، گیوه نوک تیز و منگوله دار و صورت سیاه شده، فرا رسیدن نوروز را نوید میدهد. حاجی فیروز نماد استطوره سیاوش است. چهره سیاهش نشانه بازگشت او از جهان مردگان، لباس سرخش نماد خون سرخ سیاوش و شادی او هم به خاطر حیات دوباره سیاوش است.
هفت سین: محتویات سفره هفت سین امروزه هر کدام معنی نمادین ویژه خود را دارند: «سمنو»که از جوانههای تازه گندم است، نشانه قدرت است و مبارزه. «سنجد» مفهوم عشق و محبت و همچنین زایش را میرساند. «سکه» نماد برکت و روزی و ثروت است. سیب میوهای بهشتی و نشانه زیبایی و تندرستی است. «سیر» مفهوم دست نگهداشتن از ظلم و تجاوز به حقوق دیگران را میرساند. «سرکه» هم نماد رضا و تسلیم است. «تخم مرغ رنگی» نشان نطفه و نژاد و «آینه »مظهر پاکی و شفافیت است. «سپند »یا اسپند هم برای دور شدن بیماری و سلامتی است.
سیزده بدر: ایرانیان باستان سیزدهم هر ماه خورشیدی را "تیر روز" نامیده و متعلق به فرشته تیر یا "تیشتر" (الهه باران) میدانستند. آنها پس از ۱۲ روز جشن و شادی به یاد ۱۲ ماه سال، روز سیزدهم نورزو را به باغ و صحرا و مناطق خارج از شهر رفته شادی میکردند و سبزه های خود را به نشانه سبزی، شادابی و برکت به آب روان سپرده و نوروز را به پایان میرساندند. بنابراین اعتقاد به نحسی این روز هیچ جایگاهی در فرهنگ کهن ایرانی ندارد و عدهای آن را به فرهنگ اعراب جاهلی نسبت میدهند. چون در بین بسیاری از اقوام این اعتقاد خرافی که برخی اعداد را نحس میدانند، وجود دارد و اعراب جاهلی هم پیش از اسلام عدد ۱۳ را نحس میدانستهاند. از کارهای رایج در این جشن،گره زدن سبزه و گفتن دروغ سیزده است.
سبزه گره زدن:مشی و مشیانه (آدم و حوا از نظر ایرانیان)د ر روز سیزدهم فروردین زندگی خود را آغاز کردند و پایه ازدواج خود را با گرهزدن شاخه بنیاد نهادند. از همین رو این کار به یکی از سنت های کهن سیزدهمین روز نوروز تبدیل شده است.
نوشته لحظه تحویل سال ۹۵ + آیین های نوروز در اسلام اولین بار در جزقل پدیدار شد.